Metsje

Metsje heeft van 2011 tot 2016 gedeeltelijk in Gambia gewoond en daar gewerkt voor het Gambia College. Ze begeleidde de Nederlandse studenten die op stagebezoek kwamen naar Gambia, maar werkte ook op het College op de lerarenopleiding. Ze gaf hier verschillende vakken. Voor Dohantu schreef ze verschillende blogs die hieronder terug te lezen zijn.

Metsje: Gambia in Nederland

Mijmerend op een rieten mat in Mbarrow, gestrand met de Pajero van het Gambia College, net buiten een klein dorp, ongeveer 30 minuten van de verharde weg. De plaatselijke bevolking heeft ons tijdelijk opgevangen en opgehaald met paard en wagen en nu lig ik daar onder de boom in een Fula compound. We krijgen water te drinken uit de put, redelijk koel gehouden in een aardewerken pot. Er wordt gekookt, rijst met stukjes gedroogde vis, (Bahal), gastvrijheid ten top. Samen met mijn collega’s van het College proberen we zo goed mogelijk de tijd te verdrijven en hopen we op snelle hulp zodat we verder kunnen met onze stage beoordelingen van de studenten, 128 stuks. Een lokaal toilet is er niet want dat is, zo dicht bij een huis, onhygiënisch vinden ze. Zij doen hun behoeften bij de bosrand. Zeker 500 meter op afstand van hun huis. Je neerleggen bij de situatie omdat dit nu de realiteit is, geduld oefenen en ook de situatie aangrijpen om uitvoerig attaya (thee) te drinken omdat we toch nergens heen kunnen. Natuurlijk weet ik dat dit mijn laatste track is en we moeten lachen om de hopeloosheid van de situatie maar zoals ze zeggen, wel weer een Gambian experience rijker!

De tijd is omgevlogen, vertrokken in januari 2011 en nu juni 2015, zit het project In Gambia erop. Werken en wonen in een ander land, nieuwe mooie indrukken en ook lastige en moeilijke momenten. Hoe om te gaan mijzelf als blanke in een samenleving die nog sterk de sporen draagt van kolonisatie en waar je als blanke per definitie een kans bent op een beter leven. En wie geeft ze ongelijk! Maar ook het samen werken en leren met collega’s waarin dat verschil lijkt weg te vallen, humor, lachen met elkaar en ook leren van de aanpak en de organisatie van hun lessen en de omgang met studenten Waarbij mijn directheid soms gebruikt wordt om voortgang binnen het college te bewerkstelligen. Want ik hoef toch minder de beleefdheidsvormen in acht te nemen en rekening te houden met de hiërarchie als toubab. Maar ik kan mij af en toe toch ook heerlijk kan verschuilen achter dezelfde hiërarchie.

Er is meer inzicht gekomen in de toch wel zeer onevenwichtige verdeling van de rijkdom in de wereld en dus ook hier in Gambia. De inspanning die de leerkrachten hier moeten leveren om de leerlingen les te geven, ze te motiveren om naar school te gaan maar ook de realiteit van de salarissen die het eigenlijk onmogelijk maakt om in het levensonderhoud te voorzien, maakt dat veel kiezen voor ander werk. Dan is er ook de wens van veel jonge mensen hier, om ook te mogen proeven van kennis en mogelijkheden, van het leven in een ander land. Dit hoeft niet voor altijd maar voor een paar jaar om zo ook te weten wat er in de wereld te koop is en hoe het daar nu werkelijk is. Deze wens lijkt verdacht veel op mijn eigen wens, die wel in vervulling is kunnen gaan. Wellicht dat dit voor een enkeling gaat lukken. Daarom zijn we met Windesheim en Stichting tot Steun Christelijk Onderwijs bezig om deze droom voor vijf Gambiaanse studenten mogelijk te maken. Dit is een mooi wederkerig project, het Gambia College heeft immers de afgelopen 4 jaar al 70 studenten laten delen in hun gastvrijheid.

We willen kennis en ervaringen delen. Hoe wonen christenen en moslims samen in het kleine Gambia. Hoe accepteren zij elkaar. Hoe gaan zij om met de grote afhankelijkheid die er bestaan ten opzichte van elkaar? Zijn zij een voorbeeld voor onze participatie maatschappij? Hoe komt het dat het lijkt alsof zij minder moeite hebben met het vragen om hulp dan wij In Nederland? Misschien dat de twee gastdocenten die vanuit Gambia komen hier hun licht op kunnen laten schijnen.

Wat ik in ieder geval wil gaan doen met mijn ervaring is dat ik mij wil inzetten om mijn opgedane kennis over de mensen en Gambia en het nog altijd bestaande “superioriteit denken” in mijn werk bespreekbaar te maken en te kijken welke impact dit heeft in onze samenleving en in het onderwijs. Mijn laatste maand hier is in ieder geval ingegaan, de laatste examens, het laatste nakijk werk, genieten van de sfeer tijdens de ramadan en van het Koritei feest straks na afloop. De lieve vrienden die ik hier ontmoet heb zal ik missen maar ik heb Gambia in mijn hart gesloten dus ik zal ze Insjaallah zeker weerzien.

Om jullie nog even op de hoogte te brengen van de afloop van het auto avontuur: 9 uur later, het is nacht, worden we opgehaald door een collega en met een touw (dat nog twee keer breekt) getrokken naar een Farafenni, een plaats 2 uur verderop. Niet de kwaliteit van de ANWB, maar wel doeltreffend. De volgende dag de hele dag wachten bij de garage die uiteindelijk de auto niet kon maken en toen met lokaal vervoer naar huis. Geradbraakt maar weer snel kakelvers na een verkwikkende douche.

Metsje: Het is gelukt! 2015

Met de stichting Dohantu willen we de wederkerigheid tussen Nederland en Gambia zoveel mogelijk bevorderen. Nederlandse studenten van Windesheim en andere HBO opleidingen worden in de gelegenheid gesteld om een deel van hun studie in te vullen met stage activiteiten het uitwerken van een project in Gambia. Nu is het door het hernieuwen van het samenwerkingsverband van het Gambia College en Windesheim ook mogelijk dat de komende 3 jaar ook studenten van het Gambia College naar Nederland komen op te studeren en ervaring op te doen op verschillende stageplekken. Daarnaast natuurlijk de kans om kennis te maken met de Nederlandse samenleving, cultuur en tradities. Een ervaring die net zoals bij de Nederlandse studenten een diepe indruk zal achter laten en voor velen een verandering zal betekenen in hun visie op het leven en een persoonlijke verandering.

Voor het komend cursusjaar willen we een kleine inhaalslag maken en 5 studenten in de gelegenheid stellen om naar Nederland te komen. De selectie ronde is geweest en we hebben 3 mannelijke studenten en 2 vrouwelijke studenten uitgekozen die ook nu al actief zijn in de begeleiding van de Nederlandse studenten en weet hebben van het project. Daarnaast is het de bedoeling dat we ook kunnen profiteren van de kennis van twee gastdocenten Madam Isatou Ndow (Head of School en the Vice Principle of the Gambia College, teaching Gender) en Mr.Yaya Fatty ( Religious Dialogue en uitlegger van de koran) We zijn ontzettend blij dat dit contract tot stand is gekomen en we hopen op de gastvrijheid en de steun van veel oud Minor ISD studenten die naar Gambia , HZ studenten, Driestar studenten en studenten van de HU zijn geweest om de opvang van deze groep mensen mogelijk te maken. Ouders, ooms en tantes vrienden zet ze in om dit te doen slagen. Dat zou geweldig zijn. Jullie kennen allemaal de (on)mogelijkheden van de studenten en docenten hier.

Het afgelopen weekend stond deels in het teken van de “toets commissie”. In de paasvakantie worden hier de examens afgenomen voor de afronding van periode drie voor de studenten die opgeleid worden tot docent in het basisonderwijs. Docenten van de 6 vakken komen bij elkaar om met elkaar te kijken naar de vragen die opgesteld zijn door de diverse vakken. Dus we kijken mee naar de toets vragen van Engels, wiskunde, onderwijskunde etc. Met elkaar proberen we de variëteit en het niveau van de vragen te wegen. We verbeteren vragen om tot een beter product te komen. Tijdsintensief op de vrijdag en zaterdag maar wel met een mooi resultaat. Op deze wijze blijf je ook goed op de hoogte van de inhoud van de verschillende vakken. We zouden het kunnen overwegen om deze werkwijze ook toe te passen op Windesheim. Verder zijn we bezig om te kijken naar een standaard vorm voor assessment in het eindejaar examen. Een combinatie van verschillende vraagvormen en van verschillende niveaus in de vernieuwde Bloom's Taxonomy. Al met al zijn we hard bezig om verbeteringen door te voeren op verschillende niveaus. En langzaam maar zeker is er vooruitgang.

Wat ook een goede stap vooruit is, is de aanstelling van een nieuwe directeur, een vice directeur en een nieuw bestuur voor het Gambia College. Deze positie was lange tijd vacant en het oude bestuur deed niets meer ten goede voor het college. In ieder geval is nu duidelijk waar de verantwoordelijkheid ligt, kan er weer bestuurd worden en kunnen er stappen en investeringen gedaan worden die ten goede komen aan het college en niet aan de universiteit.

Verder was het mooi om de enthousiaste uitroepen en gebaren te zien van mijn zus Namkje die voor het eerst in Afrika was en kennis maakte met mijn leven in Gambia en natuurlijk met alles wat Gambia te bieden heeft. Je moet het voelen, ruiken en proeven zoals zij zegt om alles op je in te laten werken. In Nederland zie je beelden maar als je er deel van uitmaakt raakt het meer. Zo heeft zij ook les gegeven in de module van de schooldirecteuren en heeft ze uitgelegd wat de uitdagingen zijn waar managers en midden managers voor staan in de naschoolse kinderopvang. Hoe krijg je mensen in de verander stand. Allerlei zaken waar de directeuren in Gambia ook mee te maken hebben. Motiveren, van onderop, geloven in wat je doet, rolmodel zijn, nooit genoeg middelen en toch meer kwaliteit moeten leveren. De overeenkomsten zijn groot ook al zijn de omstandigheden anders.

Alle hulp en ondersteuning is meer dan welkom, later meer over winterkleding en schoenmaten want ook dat zullen ze hard nodig hebben. Wie weet mogen ze gedurende hun tijd hier dit wel even in bruikleen.

Groeten vanuit een dit jaar, windering maar zonnig, Gambia
Metsje Krol

Metsje in Gambia 2014

Op mijn riante werkkamer in Windesheim, stofvrij en met voldoende beschikbare en werkende apparatuur, kijk ik achterom naar de 9 maanden die achter mij liggen. Het kan niet anders , langzamerhand raak ik steeds meer in de ban van de Gambiaanse samenleving. Met haar klimaat, eigenheid en eigenaardigheden.

Mijn werk op het Gambia College doe ik nog met veel plezier, lesgeven in het vak Onderzoeksmethodiek aan toekomstige leraren in de onderbouw van het voortgezet onderwijs. Een bont gezelschap van 1000 studenten. Oud en jong, deels met Frans of Arabisch als tweede taal en niet het Engels, zoals in Gambia gebruikelijk is. Deze setting vraagt veel van mijn creativiteit en flexibiliteit als docent. Regelmatig komt een oudere student mijn kantoor binnen zetten en zegt na de gebruikelijk uitvoerige begroeting: 'Madam, good morning you know you have to consider me , I appeal, I am a family man and you know English is hard for me. Is it possible that we Islamic students get a different assignment or test? Or if you mark our papers in a different way?' Tja wat te doen, mijn antwoord is vaak niet bevredigend voor de student want aan het eind krijgt iedereen hetzelfde certificaat en kan ik niet sjoemelen met de eisen? Dus dan wordt het toch zoeken naar een oplossing op maat. Extra lessen en studenten inzetten die kunnen helpen bij de vertaling en die extra uitleg kunnen geven . Met aan het einde van de module toch veel tevreden gezichten omdat de stof toch deels begrepen is.

Soms ervaar ik mijn werk als moeilijk/emotioneel zwaar omdat in de Gambiaanse setting de gezondheidszorg niet optimaal is en gebrek heeft aan allerlei basisvoorzieningen en medicatie. Er overlijden teveel studenten gedurende het jaar en ook het overlijden van een directe collega uit de sectie hakte erin. Zijn vrouw is niet in staat om voor de vier kinderen te zorgen die achterblijven en zij worden verdeeld over andere gezinnen. Er is ook geen sociale zekerheid, na het overlijden van de man stopt het salaris. Ik weet dat ook in de Nederlandse context de dood niet ver weg is. Een goede vriendin van mij is overleden en dan merk ik dat het niet gemakkelijk is om op dat moment zo ver weg te zitten en niet nabij te zijn. Ook ik heb het dan nodig om mijn verhaal te kunnen doen en uit te huilen bij de mensen die mij lief zijn.

Maar het gevoel dat overheerst is de ruimte en de vrijheid die ik ervaar om in het leven van de Gambianen te participeren. Te kunnen werken en te leven in een andere context waar we samen kijken naar de mogelijkheid om verandering te creëren die voor hen verbeteringen zijn in het aanbieden van onderwijs of in het leven van alledag. Ik leer van hen met ander ogen te kijken naar de westerse samenleving waar ik een product van ben met alle goede dingen maar ook kritisch te zijn naar de gevolgen van onze wellicht te eenzijdige aandacht voor consumptie en prestatie. Zien we mensen nog als mens of als radertje in ons productieproces? En wat als ze gebreken vertonen of niet meer aan de eisen kunnen voldoen? Ruilen ze we dan in voor een nieuw /beter exemplaar. Vaak wel met alle schade voor de mensen die van het toneel moeten verdwijnen.

Ik ben nog niet klaar en in september begeleid ik 7 studenten die naar Gambia te vertrekken. Hopen dat ebola geen roet in het eten gooit. In januari ga ik weer terug voor een half jaar om te werken op het College en de lopende projecten te ondersteunen.

En als de droom werkelijkheid wordt komen in september 2015, 5 studenten naar Nederland om hier te studeren en stage te lopen. Op de Hogeschool Windesheim krijgen we dan de gelegenheid te leren en gedachten uit te wisselen met twee gastdocenten van het Gambia College.

Support en hulp is nodig. Misschien kunnen we tegen die tijd wel een beroep op jullie doen om onderdak te verlenen.

Metsje Krol