Jos: Ga met de wind

Ik zie: groen geverfde muren, her en der een scheurtje. Een bed, waar de klamboe niet mag ontbreken. Ik heb een bedje en een koelkast (met een groot blok kaas erin en dat is alles). Ik ben Jos Hummelen en ik schrijf deze blog in mijn slaapkamer.

Ik ben: in het huis van de familie Jaiteh, waar Mamadi de oudste is en de verantwoordelijkheid neemt over alles wat hier kruipt, rondspringt en op mijn rug klimt. Mamadi is een vertrouwelijk van stichting Dohantu. Jarenlang bewijst hij dat hij zeer te vertrouwen is. Mamadi denkt verder dan vandaag of morgen: hij houdt ervan om concrete plannen te maken. Zijn concrete plan met mij is: zorgen dat ik veilig ben, een goede tijd heb en bijdraag aan zijn land. In de woonkamer staan een hoop banken, aaneengeschakeld. Er staan wat schermen, maar de meeste zijn zwarte spiegels die je vertellen dat je genoeg aan elkaar hebt.

Ik ga: maandag les geven in een programma voor aanstormend PABO-talent. Ze hebben hier een winterschool om kennis te maken met het vak. Specifieker: ik ga lesgeven aan studenten die later les gaan geven aan kids die voor het eerst naar school gaan. Degene die mij kennen denken nu: waarom jij!? Jij hebt tien jaar ervaring in het secundair onderwijs, maar wat weet jij van peuters? Precies! Niet zo gek veel, anders dan dat je ze een hoop liefde moet geven en geduld moet hebben. Ik ga dan ook primair voor de ontwikkeling van de studenten zelf, in de breedte. Zo ga ik uitleggen wat een beetje het idee was van wijlen Maria Montessori, wil ik demonstreren hoe je 'theater vanuit het niets' organiseert, toon ik met Mr. King hoe je stap voor stap leert voetballen en geef ik - hoe kan het ook anders - aardrijkskunde (ik kan niet wachten om het verschil tussen schorren en kwelders uit te leggen, dat lijkt me een zinvol begin).

Maar voordat ik daarin duik, dacht ik gister: misschien is het wel aardig als ik dan vandaag eens kijk hoe zo'n basisschool eruit ziet. Zo trof ik mezelf aan in 'grade 1'. Het vak wat ik gaf heette 'music and rhymes'. Great! Stond ik daar: soep-balle-kiele te zingen (ik twijfel of dit een bestaand liedje is of dat mijn zus dat ooit uit haar mauw heeft geschud). Zo vonden het prachtig. Wat hoofd-schouders-knie-en-teen erdoor en als laatste de maanden van het jaar er doorheen gemixt en tadam(!) les afgelopen, class dismissed.

Mooi makkelijk natuurlijk, als je een ochtend meedraait. Puur op basis van de andere vorm van je haren en je blauwe ogen wat aandacht afdwingen. Maar hoe doe je dit als je dag in dag uit voor een groep kleuters staat? Wat wil je hen primair meegeven? Wat zijn vaardigheden die je kunt op- en uitbouwen? Hoe begin je een jaar en waar eindig je?